سوخت گاز و برش اکسیژن هوا برش یا برش هواگاز روش هایی هستند که در آنها سوخت گاز به همراه اکسیژن برای برش فلزات استفاده می شود. مهندسان فرانسوی Edmond Fouché و Charles Picard نخستین کسانی بودند که در سال 1903 برای اولین بار از این روش برای جوش دادن استفاده کردند. برای بالا بردن دمای شعله برای ذوب منطقه ای قطعه ی مورد نظر (مثل فولاد) در شرایط هوای اتاق از اکسیژن خالص به جای هوا (20% اکسیژن, 80% نیتروژن) استفاده می شود. شعله ی حاصل از پروپان و هوا با دمایC° 2.000, شعله ی حاصل از پروپان و اکسیژن با دمای در حدود C° 2.500, و شعله ی حاصل از اکسیژن و استیلن با دمای C° 3.500 می سوزند.
در برش اکسیژن سوخت گاز از یک مشعل برش برای حرارت دادن فلز تا دمای برافروختگی استفاده می شود. سپس یک جریان اکسیژن به روی فلز دمیده می شود و فلز در این اکسیژن سوخته و سپس فلز به صورت گل اکسیدشده فلز به بیرون از محل برش جاری می گردد.