قطعه‌ای الکتریکی است که به زبان ساده، برق را در خود ذخیره می‌کند؛ بدین صورت که هرگاه دو صفحه الکتریکی در مجاورت یکدیگر قرار گیرند، به صورتی که هیچ تماسی با یکدیگر نداشته باشند و فاصله بین آنها آنقدر کم باشد که امکان انتقال الکترون‌ها از یک صفحه به صفحه دیگر وجود داشته باشد، یک خازن درست شده است.

مابین صفحات درون خازن‌ها، ماده‌ای نارسانا و یا نیمه‌رسانا قرار می‌گیرد که بسته به نوع خازن (خازن خشک 120 میکروفاراد کابل دار و یا غیره) می‌تواند جامد، گاز و یا مایع باشد که به آن “دی‌الکتریک” گفته می‌شود. (البته در خازن‌های الکترونیتی از مواد شیمیایی روغنی شکلی استفاده می‌شود.) ظرفیت خازن، مرتبط با ابعاد و تعداد صفحات خازن و نوع ماده دی‌الکتریک می‌باشد.